मनातील चांदणे .......

मन मोकळ करू तरी  कोणाजवळ कारण माझी  म्हणणारी माणसं आता  उरलीच कुठे  अश्रू डोळ्यांमधून गालावर  येऊन सुकून जातात  मात्र ते पुसायला कोणाचा  हात पुढे आलाच कुठे  मनाच्या या युद्धात  सगळ्या अशा आकांक्षा  मरण पावत चालली  कारण माझ्याकडून युद्ध  लढायला कोणी आलेच कुठे  अख्खा दिवस सरत जातो  रात्र ही तिची तिची निघून जाते  मात्र माझ्यासोबत थांबायला  कोणी आलेच कुठे  वसंता सारखी माझी पालवी  गळून पडू लागली  नवी येणार कि नाही हे  माहिती नाही कारण त्याला  पाणी घालायला कोणी आलेच कुठे 

रिक्त झालाय मन कि भरून आलाय हे मज काही कळेना  माजलाय भावनांचा कल्लोळ हा काही केल्या थांबेना  हाक कोना कशी द्यावी हे काही समजेना  नात्यांच्या ह्या बाजारात कोण आपल हे मात्र उमजेना 

हल्ली कितीही प्रयत्न केले तरी मनातील शब्द कागदावर रेखाटली जात नाही कारण मनाची व्यथा कदाचित आता शब्दात मांडता येत नाही......

  जेव्हा जेव्हा तुझ्या कुशीत येऊन तुझ्या  हृदयाचे ठोके ऐकत असते त्यावेळी ते मला जगातले सर्वात सुंदर गीत वाटते मग मी हळूच तुझ्या डोळ्यात  बघून ते वाचण्याचा प्रयत्न करते नी कसली जादू त्यातही मला  माझेच प्रतिबिंब दिसून जाते आणि नकळत हळूच माझ्या गालांवर लाली चढून मी लाजून जाते याची मात्र तुला जरा ही  खबर नसते.....