वेडेपणा....
हरवून जाते मन हे आज धुंद होऊन गात राहते कसला हा वेडेपणा माझा मी अचंबित होऊन जाते हळूच सरकते पाऊल हे वाट तुझी अचूक पकडते तू न नजरेस पडला तर उदास होऊन रडत राहते बघत बसते चोर नजरेने तुला भान माझे मलाच सुटून जाते रमते तुझ्या गोड आठवणीत असाह्य होऊन अश्रू हि निघते