वेडेपणा....

हरवून जाते मन हे आज
धुंद होऊन गात राहते
कसला हा वेडेपणा माझा
मी अचंबित होऊन जाते
हळूच सरकते पाऊल हे
वाट तुझी अचूक पकडते
तू न नजरेस पडला तर
उदास होऊन रडत राहते
बघत बसते चोर नजरेने तुला
भान माझे मलाच सुटून जाते
रमते तुझ्या गोड आठवणीत
असाह्य होऊन अश्रू हि निघते